สปองบ๊อบ

สปองบ๊อบ

           “Spongebob Squarepants” คือชื่อของฟองน้ำ ซึ่งมีเพื่อนบ้านเป็นปลาหมึก สควิดวอร์ด (Squidward) และเพื่อนสนิทของเจ้าฟองน้ำ เป็นปลาดาว แพ็ททริก (Patrick Star) พวกเขาอาศัยอยู่ในเมืองใต้น้ำแห่ง “Bikini Bottom” ซึ่งเป็นเมืองที่มีลักษณะทางกายภาพเหมือนเมืองทั่วไป มีอาคาร ตึกรามบ้านช่อง มีระบบการคมนาคม มีสนามบิน ฯลฯ จะต่างกันแค่เมืองนี้อยู่ใต้ทะเลเท่านั้นเอง

            

            เจ้าฟองน้ำ บ็อบ มีสัตว์เลี้ยงเป็นของตนเองด้วย เป็นหอยทากน้อย (Gary) ซึ่งเปล่งเสียงร้องคล้ายแมว.. ชีวิตของเขาก็เป็นแบบเรียบง่าย ทำงานเป็นพ่อครัวในภัตตาคารฟาสต์ฟู้ด “Krusty Krab” ร่วมกับปลาหมึกสควิดวอร์ด ที่ทำหน้าที่เป็นพนักงานรับจ่ายเงิน ร้านนี้ผู้เป็นเจ้าของกิจการก็คือ พี่ปูก้ามใหญ่ มิสเตอร์แครบ (Mr. Krabs) ร้านนี้เป็นที่รู้จักกันมาก เสียจนมีร้านคู่แข่ง “Chum Bucket” ที่มี แพลงค์ตอน (Sheldon J. Plankton : “Plankton”) เจ้าของกิจการ จ้องจะขโมยสูตรไปเป็นของตนอยู่ตลอด เนื่องจากร้านของแพลงค์ตอนนี้ไม่เคยมีลูกค้าเลย ทางมิสเตอร์แครบเองก็ใช่ว่าจะพิกเฉยต่อเรื่องนี้ เลยสั่งกับพนักงานของตนทุกคนว่า ให้คอยเก็บรักษาสูตรลับซึ่งถือเป็นสมบัติสำคัญของร้านให้ดี อย่าให้ใครมาขโมยไปได้

             แต่ในโลกใต้น้ำนี้ ก็ไม่ได้มีแค่สิ่งมีชีวิตที่เกิดมาเพื่ออาศัยในน้ำเท่านั้น กระรอกสาว แซนดี้ (Sandy Cheeks) คือหนึ่งในนั้น เธออาศัยอยู่ในโดมแก้วใต้น้ำซึ่งเป็นบ้านของเธอ ภูมิลำเนาเดิมของเธอคือที่ Texas ถูกส่งตัวมาที่เมือง Bikini Bottom นี้ โดยคำสั่งของใครคนหนึ่ง (ภายหลังมีการเปิดเผยว่าบอสของเธอเป็นลิงชิมแปนซี ในตอนที่ชื่อ Chimp Ahoy) แซนดี้เป็นหนึ่งในคนที่บ็อบรู้จักด้วย จากการที่บ็อบได้ช่วยชีวิตแซนดี้ให้รอดจากหอยกาบยักษ์จอมตะกละ ทำให้แซนดี้ประทับใจและขอเป็นเพื่อนกับบ็อบในเวลาต่อมา

             ชีวิตในแต่ละวัน สปอนจ์บ็อบต้องเผชิญกับหลายๆ อย่างในชีวิตของเขา ซึ่งมีทั้งสุข ทุกข์ เรื่องดีๆ เรื่องเครียดๆ หรือเรื่องไม่เป็นเรื่องต่างๆ เหล่านั้นเป็นสิ่งที่คอยให้ประสบการณ์แก่เขา ให้เขาได้เรียนรู้ และเข้าใจกับคำว่า “ชีวิต” สปอนจ์บ็อบใฝ่ฝันไว้ว่าในอนาคต เขาจะเป็นพ่อครัวมือหนึ่งแห่ง Bikini Bottom ให้ได้

สติทช์

 สติทช์

          ชีวิตมีความท้าทายรออยู่สำหรับ  Lilo เด็กหญิงเหงาๆ ชาวฮาวายที่ใช้ชีวิตอยู่กับพี่สาววัย 19 ชื่อ นานี่ สาวน้อยทั้งสองดิ้นรนต่อสู้เลี้ยงดูตนเอง แต่อะไรๆไม่ได้ดำเนินไปอย่างสวยงามนัก เมื่อ คอบร้า บับเบิลส์ นักสังคมสงเคราะห์จอมเครียดแวะมาเยี่ยม เขาก็พบสองสาวพี่น้องกำลังทะเลาะกันอย่างรุนแรง เขาจึงเตือน นานี่ ว่าเธอมีเวลาเหลืออีกแค่ 3 วันเท่านั้นในอันที่จะพิสูจน์ตัวเองว่าเหมาะสมแก่การทำหน้าที่ดูแล Lilo ได้ หาไม่แล้วสถานการณ์ในบ้านหลังนี้จะต้องเปลี่ยนแปลงแน่นอน

          เย็นวันนั้น  Lilo ก็เห็นดาวตกผ่านหน้าต่างห้องนอน เธอจึงอธิษฐานขอ "ใครซักคนก็ได้มาเป็นเพื่อน ใครซักคนที่จะไม่วิ่งหนีหนูไป" ก่อนเสริมด้วยว่า "ท่านส่งเทวดามาให้หนูก็ได้ เทวดาที่น่ารักที่สุดที่ท่านมีอยู่น่ะค่ะ"แต่ในความจริง ดาวตกดวงนั้นคือยานอวกาศของ Stitch สิ่งมีชีวิตประหลาด (ที่รู้จักกันในชื่อ การทดลอง 626) ซึ่งเพิ่งหนีมาจากดาวทูโร่ นักวิทยาศาสตร์ชื่อจัมบ้าผู้สร้างมันขึ้นมาพูดถึง Stitch ว่าเป็นอะไรที่ กันกระสุน กันไฟและคิดได้เร็วยิ่งกว่าซูเปอร์คอมพิวเตอร์ซะอีก

          มันมองเห็นได้ในความมืดและยกวัตถุอะไรๆ ที่ใหญ่โตกว่าตัวมันถึง 3 พันเท่าได้ สัญชาตญาณอย่างเดียวของมัน คือ ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่มันสัมผัส ซึ่งเป็นคุณสมบัติที่ไม่น่าประทับใจเอาเสียเลยในสายตาของสมาชิกสภาหญิงแห่งสหพันธ์กาแล็กติค เธอจึงจับจัมบ้าเข้าคุกและพิพากษาให้ส่งตัว Stitch ไปยังดาวเคราะห์น้อยไกลลิบ

          แต่ก่อนที่กัปตันแกนทูจะลงมือกำจัด Stitch ตามคำสั่ง มันก็ขโมยยานของตำรวจ และบังคับให้พุ่งด้วยความเร็วสูงหนีมายังโลกได้ทันเวลา สมาชิกสภาไม่มีทางเลือกอื่นอีก จึงต้องเสนอว่าจะปล่อยตัวจัมบ้าเป็นอิสระ หากเขาตามจับ Stitch กลับมาได้ และเพื่อจะคอยควบคุมปฏิบัติการของจัมบ้าไว้ไม่ให้คลาดสายตา เธอจึงส่ง พลีคลี่ย์ เอเลี่ยนผู้สนใจศึกษาโลกมนุษย์เป็นพิเศษ และมีสามขากับตาหนึ่งข้างให้ติดตามมาด้วย                                       

          ฝ่าย Stitch บังคับยานมาถึงโลก และเคราะห์ร้ายดิ่งเข้าใส่รถบรรทุกน้ำตาลทรายเต็มเปา เมื่อฟื้นขึ้นมาอีกทีก็พบว่าตัวเองอยู่ในบ้านดูแลสัตว์หลังหนึ่ง และฉายแววเสน่ห์น่ารักเข้าตาจน Lilo เก็บมันไปเลี้ยง (พร้อมกับตั้งชื่อให้ว่า  Stitch ) ทักษะสุดล้ำหน้าทำให้มันสามารถเก็บซ่อนแขนขาพิเศษ (จาก 6 เหลือ 4 ข้าง) เสาอากาศและเดือยบนหลังได้ เพื่อให้ตัวเองดูเหมือนหมาหน้าตาพิลึกๆ ตัวหนึ่ง

          แม้พี่สาวของ Lilo และลูกจ้างบ้านดูแลสัตว์จะผวาหน้าตาของมัน แต่ลีโล่กลับหลงรัก Stitch และยืนกรานจะนำกลับไปเลี้ยงที่บ้านให้ได้ ขณะที่ Stitch เองก็รู้ว่า Lilo กับนานี่มีที่คุ้มภัยให้มันรอดจากเงื้อมมือชองจัมบ้ากับพลีคลี่ย์ได้ มันจึงยินดีที่จะถูกรับตัวไปเลี้ยงและทำตัวติดหนึบกับครอบครัวใหม่ของมันทันที

          แต่ชีวิตใหม่ก็ไม่ได้ราบรื่นเอาซะเลย  Stitch เริ่มสำแดงพฤติกรรมร้ายๆ และสร้างความปั่นป่วนวุ่นวายไม่หยุดหย่อน จนแทบจะเรียกได้ว่าเป็นสัตว์เลี้ยงที่น่ารักน้อยที่สุดแล้วบนโลกใบนี้ เมื่อ Lilo พามันไปร้านอาหารที่นานี่ทำงานอยู่  Stitch ก็สร้างความพินาศจนนานี่ถูกไล่ออกจากงาน แต่ถึงอย่างนั้น Lilo ก็ยังปกป้องมัน และกระตุ้นให้มันทำตัวเป็นประชากรตัวอย่างเหมือนฮีโร่ของเธอ คือ เอลวิส เพรสลี่ย์

          เดวิด คาเวน่าแฟนเก่าและเพื่อนร่วมงานของนานี่ พยายามช่วยให้ทุกคนอารมณ์ดีขึ้น ด้วยการชวนไปเล่นโต้คลื่นในตอนบ่าย ซึ่ง Stitch ก็สามารถเอาชนะอาการเกลียดการเล่นเซิร์ฟของมันได้สำเร็จ แถมยังติดอกติดใจไม่ยอมเลิก จนเมื่อจัมบ้ากับพลีคลี่ย์มาพบเข้า ทั้งคู่ก็ดึงมันให้จมลงใต้น้ำ แต่เดวิดเข้ามาช่วยชีวิตไว้ได้ทันเวลา

          คอบร้า บับเบิลส์ เห็นภาพความวุ่นวายบนชายหาดเข้าเต็มตาจึงบอกกับนานี่ว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่นใดอีกแล้วนอกจากแยกตัว Lilo ไปซะ  Stitch จึงรู้ตัวเดี๋ยวนั้นเองว่ากำลังทำลายครอบครัวน้อยๆ นี้ ขณะที่ความปรารถนาโอฮาน่า (ศัพท์ฮาวายเอี้ยน หมายถึง แนวคิดเรื่องครอบครัวที่จะไม่มีการทอดทิ้งหรือหลงลืมใครไว้ตามลำพัง) ของ Lilo ก็จางลงอย่างรวดเร็ว

           เมื่อสมาชิกสภาหญิงไล่จัมบ้ากับพลีคลี่ย์ออกเพราะปฏิบัติการล้มเหลว ทั้งคู่ก็ตัดสินใจลงมือครั้งสุดท้าย ด้วยการไล่ตาม Stitch ไปถึงบ้านของ Lilo กับนานี่ แล้วพังบ้านนั้นทิ้ง แต่ก็ยังจับตัว Stitch ไม่สำเร็จอยู่นั่นเอง ในช่วงเวลาที่อะไรๆเลวร้ายถึงขีดสุด กัปตันแกนทูก็เดินทางมาพร้อมยานลำยักษ์เพื่อจับตัว Stitch  มันหนีไปได้แต่ Lilo กลับถูกจับแทน

            Stitch ซึ่งตระหนักในที่สุดว่าเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว Lilo กับนานี่ จึงเกลี้ยกล่อมจัมบ้ากับพลีคลี่ย์ให้ร่วมแรงกันช่วย Lilo ออกมา การไล่ล่าอันดุเดือดทั่วเกาะฮาวายจึงเกิดขึ้น  Stitch สามารถช่วย Lilo ออกมาได้สำเร็จ ร้อนถึงสมาชิกสภาหญิงต้องตัดสินใจออกมาเป็นผู้ควบคุมตัว Stitch เอง และเกมนี้ดูเหมือนจะจบสิ้นลงในที่สุด แต่กฎของเกมก็ไม่ได้ดำเนินไปอย่างที่ใครๆ คาดคิด

มิคกี้ เม้าส์

มิคกี้ เม้าส์

      เรื่องราวของมิคกี้ เม้าส์เริ่มขึ้นในปี 1928 โดย ..."วอลเตอร์ อีลิส ดิสนีย์" ( วอลล์ ดิสนีย์)ภายหลังจากที่มีการตั้งบริษัท วอลล์ ดิสนีย์ ร่วมกันกับ'รอย' 
นักผลิตการ์ตูนซึ่งเป็นน้องชายของเขา ครั้งแรกที่พวกเขาสร้างตัวการ์ตูนตัวนี้ขึ้นมานั้น พวกเขาเรียกมันว่า "มอร์ติเมอร์ เมาส์" แต่ในเวลาต่อมาหลังจากที่ภรรยาของเขาแนะนำว่า ควรจะเปลี่ยนชื่อตัวการ์ตูนนี้ใหม่ เขาจึงเปลี่ยนชื่อตัวการ์ตูนเป็น "มิคกี้ เมาส์" (ในอิตาลีจะเรียกว่า "โทโพลิโน่") มิคกี้เป็นหนูซึ่งมีหูกลมใหญ่ สีดำและมีแขนขาที่เล็กมากโดยมิคกี้จะใส่กางเกงขาสั้นสีแดงซึ่งมีกระดุมสีเหลือง 2 เม็ดติดอยู่บนกางเกง  รองเท้าและถุงมือก็จะเป็นสีเหลืองด้วย มิคกี้ เมาส์ได้รับการเปิดตัวครั้งแรกที่โรงภาพยนตร์ในนิวยอร์ค และ การ์ตูนเรื่องนี้มีจุดเด่นที่เพลงประกอบที่ไพเราะ ภาพและฉากสวยงาม หลังจากนั้นดิสนีย์ก็ได้ผลิตการ์ตูนขึ้น อีกเรื่องคือเรื่องลูกหมูสามตัว โดยซิลลี่ ซิมโฟนี่ การ์ตูนเรื่องนี้ได้รับรางวัลออสก้าร์ในปี 1933 ถึง 31 รางวัล 

              
       มิคกี้ เมาส์เปิดตัวในโลกของการ์ตูนครั้งแรกในปี 1930 เป็นตัวการ์ตูนซึ่งมี 
บุคลิกที่มีความอดทน อดกลั้น มีความฉลาดหลักแหลม มองโลกในแง่ดี และกล้าหาญ ที่สำคัญมิคกี้มีสัญชาตญาณ พิเศษในเรื่องของการสืบสวนสอบสวน และด้วยบุคลิกที่โดดเด่นในแง่นี้เองทำให้ตัวการ์ตูนตัวนี้ชอบที่จะใช้เหตุผล เพื่อแก้ไขปัญหาต่าง ๆ โดยไม่ต้องใช้กำลังเข้าสู้ เช่นการชนะศัตรูที่มีร่างกายที่แข็งแรงกว่ามิคกี้มาก  

       การผจญภัยของมิคกี้ เมาส์มีมากมายหลายตอน ได้แก่ มิคกี้ เม้าส์กับความลี้ลับของจุดดำ, มิคกี้ เมาส์ ราชาแห่งหนู, มิคกี้ เมาส์นักหนังสือพิมพ์, มิคกี้ เมาส์และความลี้ลับของชายในสายหมอก, มิคกี้ เมาส์กับปีศาจกอริลล่า,  มิคกี้ เมาส์ยุคหิน ฯลฯ สำหรับเรื่องการแต่งตัวที่ดูทันสมัยของมิคกี้ เมาส์ในบางครั้งก็จะสวมใส่กางเกงขายาวสีแดง เสื้อถักรัดรูปสีน้ำเงินซึ่งมีแขนเสื้อสั้น ถุงเท้าและถุงมือเป็นสีเหลืองเข้าชุดกัน ในปี 1940 มิคกี้ เมาส์ ได้รับขนานนามจาก นักวิจารณ์ ภาพยนตร์ว่าเป็นการ์ตูนที่ได้รับความชื่นชอบมากที่สุดใน ยุคนั้น เพราะเป็นการ์ตูนที่เต็มไปด้วยจินตนาการ 

        ตัวการ์ตูนอีกตัวหนึ่งซึ่งถือว่าเป็นเพื่อนสนิทของมิคกี้ก็คือ กุฟฟี่ ซึ่งเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด 
ซึ่งมักจะติดตามมิคกี้ไปทุกๆที่ ในอเมริกาเรียกกุฟฟี่ว่า กูฟี่ ซึ่งชื่อนี้มีความหมายว่าตัว ตลก และความสนุกสนาน จากชื่อนี้ เองสามารถเดาถึงบุคลิกลักษณะนิสัยของกุฟฟี่ได้ ในความเป็นจริงแล้วกุฟฟี่จะมีบุคลิกที่ตรงกันข้ามกับมิคกี้ ซึ่งกุฟฟี่จะคอย กวนใจมิคกี้บ่อยครั้ง ตามประวัติแล้วกุฟฟี่จะคอยสร้างความครื้นเครงให้ผู้อื่น โดยการทำฟองสบู่ ในขณะที่มิคกี้รู้สึกท้อแท้ช่วย ให้มิคกี้คลายความเศร้าได้ กุฟฟี่ถูกสร้างขึ้นปี 1932 ในการ์ตูนเรื่องมิคกี้ เมาส์ กุฟฟี่จะแต่งกายด้วยชุดสีแดงคล้ายกับชุดนอน  และสวมเสื้อคลุมไม่มีแขนสีฟ้า กุฟฟี่จะเปลี่ยนเป็น ซุปเปอร์กูฟ หลังจากที่ได้รับประทานถั่วชนิดพิเศษเข้าไป  
ซึ่งถั่วดังกล่าวจะปลูกอยู่ในสวนภายในถ้วยใบหนึ่ง เมื่อทานถั่วเข้าไปแล้วกุฟฟี่จะมีพลังเหมือนกับซุปเปอร์แมน  มีกำลังมหาศาล สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็ว 
               
        มินนี่ เม้าส์ ซึ่งเป็นคู่หมั้นของมิคกี้ ถือได้ว่าเป็นตัวแทนของความเป็นผู้หญิง ตัวการ์ตูนนี้เกิด 
ขึ้นมาจากความเป็นผู้หญิง ซึ่งมีอยู่ในทุกสังคมและความคิดของมินนี่ ก็จะมีการเปลี่ยนแปลงไปตามทัศนคติ มินนี่มีบุคลิกที่อ่อน หวานอ่อนไหว ชอบการต่อสู้และมีอารมณ์ที่ค่อนข้างหุนหันพลันแล่น มินนี่จะเป็นตัวแทนของเพศหญิง ฟอยด์ ก๊อตเฟรตสัน เป็นนักวาดการ์ตูนที่สร้างมินนี่ เม้าส์ขึ้นมา มินนี่เป็นตัวการ์ตูนตัวหนึ่งในการ์ตูนเรื่องมิคกี้ เมาส์ โดยส่วนใหญ่แล้วมินนี่จะ ปรากฏตัวในห้องครัว ขณะที่ทำเค้กกับคาร์ราเบลล่า ซึ่งเป็นเพื่อนของมินนี่ การเป็นคู่หมั้นของมิคกี้และมินนี่เป็นตัวแทน ของความผูกพัน ซึ่งเชื่อมทั้งสองเข้าไว้ด้วยกันชั่วนิรันดร์ 

 

       ถึงแม้ว่ามินนี่ และมิคกี้จะไม่มีลูกด้วยกันแต่ในประวัติของมิคกี้ นั้นมักจะมีหนูเด็กๆ 2 ตัวปรากฏอยู่เสมอๆ หนูทั้งสองตัวนั้นชื่อว่า ทิป และแท๊ปซึ่งเป็นหลานของมิคกี้ ทิปและแท๊ปปรากฎตัวเป็น 
ครั้งแรกในปี 1932 ในตอนที่ชื่อว่า"หลานของมิคกี้" ซึ่งผู้ที่สร้างสรรตัวละครนี้ขึ้นมาคือ ฟอยด์ ก๊อตเฟรตสัน ในปี 1934 ในตอน  "รถบดถนนของมิคกี้" ทิปและแท๊ปจะมีลักษณะทางกายภาพคล้ายคลึงกับมิคกี้ เม้าส์ซึ่งเป็นลุง โดยที่ทิปและแท๊ปจะใส่เสื้อคลุมขน สัตว์ที่เป็นชุดยาวมีสายรัดและสวมหมวกของกะลาสี ทิปและแท๊ปเป็นหนูที่ฉลาด ทิปและแท๊ปจะต่อต้านหลานของมินนี่ ซึ่งมีชื่อ ว่าเมโลดี้ 

       การผจญภัยของทิปและแท๊ป เกิดขึ้นเมื่อพวกเขาพบกับพลูโตซึ่งเป็นสุนัขของมิคกี้ พลูโต เป็นสุนัขที่ ซื่อสัตย์ อ่อนไหว มีความอยากรู้อยากเห็นสูง พลูโตปรากฏตัวเป็นครั้งแรกในการ์ตูนเรื่องมิคกี้ เม้าส์ในปี 1930 ในความ เป็นจริงแล้วสุนัขก็ย่อมที่จะมีพฤติกรรมเหมือนสุนัข ในขณะที่กุฟฟี่และมิคกี้รวมถึงตัวการ์ตูนตัวอื่นๆ ถึงแม้ว่าจะเป็น สัตว์แต่ก็สามารถพูดได้อย่างมนุษย์ปกติทั่วๆไป 

ตุ๊กตาคิตตี้

ตุ๊กตาคิตตี้

         คิตตี้ เกิดเมื่อวันที่ 1 พฤศจิกายน กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษมัน้ำหนักตัวเท่ากับแอปเปิ้ล 3 ผล เจ้า Kitty เป็นแมวเด็กหญิงตัวเล็ก ซึ่งชอบการทำ คุกกี้เป็นชีวิตจิตใจ นอกจากนี้ยังชื่น ชอบ ลูกกวาด ดาว และปลาทอง ฯลฯ อีกด้วย

         แมวเหมียวสีชมพูคาแรกเตอร์การ์ตูน “ ฮัลโหล คิตตี้ ” ที่น่ารักน่าชังขวัญใจ ของกลุ่มคนหลายวัยได้ถูกนำมาใช้เป็นสัญลักษณ์ โลโก้ ยี่ห้อ ดัดแปลงให้เข้ากับ ผลิตภัณฑ์นานาชนิด ที่มีราคาไม่กี่สิบบาทไปจนถึงหลักล้านบาท อาทิเช่น สินค้าจำพวกโทรศัพท์มือถือ , โน้ตบุ๊ก , คอมพิวเตอร์ พีดีเอ , 

ยูเอสบี ฮับ , กระติกน้ำร้อน และสินค้าอื่นๆ ถูกวางขายตั้งแต่ 30 ปีเศษที่ผ่านมา ความนิยมในตัวการ์ตูนแมวเหมียว ถูกต้อนรับจาก กลุ่มวัยรุ่นที่เป็นต้นแบบ ของความน่ารัก “ คิกขุ ” โดยจะมีกลุ่มใหม่ๆ เกิดขึ้นมาเพื่อหลงใหลเพิ่มขึ้นตลอดเวลา และคงไม่มีใครคิดว่า จะสร้างรายได้ให้ บริษัทซานริโอถึงปีละ 

1,000 ล้านดอลลาร์ หรือกว่า 41,000 ล้านบาท 

          โดยเป็นรายได้จากการขายตัวลิขสิทธิ์คาแรกเตอร์ “ ฮัลโหล คิตตี้ ” ได้ถึง 500 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯหรือประมาณกว่า 20,000 ล้านบาท ถูกนำไปใช้กับสินค้าทั่วโลกกว่า 22,000 ชนิด แม้กระทั่งมิตซูบิชิยังใช้โลโก้นี้ ผลิตรถมินิคาร์สีชมพ โดยในแต่ละเดือนจะมีสินค้าใหม่ๆ เข้ามาถึง 600 ชนิด เพราะเป็นสินค้าที่ขายได้ มีกลุ่มลูกค้าชัดเจน ขณะที่ซานริโอเองผลิตสินค้าของตนภายใต้ยี่ห้อฮัลโหล คิตตี้ประมาณ 6,000 ชนิด โดยที่เจ้าของมีกฎข้อห้ามไม่ให้นำไปใช้กับผลิตภัณฑ์ยาสูบ , แอลกอฮอล์ และอาวุธ นายชินทาโร ซึจิ ผู้ก่อตั้งบริษัทซานริโอมาตั้งแต่ปี 2503 ได้สิทธิ์ขายสินค้า “ สนู X  ” และ “ บาร์บี้ ” ในญี่ปุ่น ต่อมาคิดค้นตัวฮัลโหล คิตตี้ ออกมาในปี 2513 

          จนปัจจุบัน คาแรกเตอร์การ์ตูนของซานริโอมีอยู่กว่า 400 ตัว ตัวที่ประสบความสำเร็จ ที่สุดก็คือแมวเหมียวฮัลโหล คิตตี้ ตามด้วยสุนัข “ ซินนามอร์โรลล์ ” และแมว “ ช็อกโกแค็ท ” แน่นอนว่าฮัลโหล คิตตี้ จะต้องเป็นผู้เลี้ยงดูตัวคาแรกเตอร์ อื่นๆ ที่ยังไม่สามารถแจ้งเกิดได้ สิ่งที่ท้าทายซานริโอในขณะนี้ก็คือ รายได้หลักที่มีอยู่ถึง 85% อยู่ในประเทศญี่ปุ่น ขณะที่อัตราการขยายตัวของประชากรอยู่ในระดับต่ำมาก เกือบศูนย์เปอร์เซ็นต์ อีกทั้งการละเมิดลิขสิทธิ์ยังเป็นอุปสรรคขวากหนามหลัก และยังมีการประเมินกันว่ามียอดละเมิดลิขสิทธิ์อยู่เกือบ 800 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ หรือกว่า 32,000 ล้านบาท โดยสินค้าเกือบทั้งหมดจะมาจากประเทศจีน 

           ยิ่งในปัจบันเป็นยุคสังคมดิจิตอลที่สินค้าไฮเทค ถูกประดิษฐ์คิดค้นออกมาจำนวนมาก แต่ไม่ว่าจะไฮเทคแค่ไหน ฮัลโหล คิตตี้ ก็ยังจะเป็นที่นิยม ไปอีกแสนนานตราบที่ยังมีลูกค้าที่ ภักดีกับ แมวเหมียวตัวนี้ 

ตุ๊กตาบลายธ์

ตุ๊กตาบลายธ์ 

ตุ๊กตาบลายธ์ (อังกฤษ: Blythe) เป็นตุ๊กตาที่ผลิตในฮ่องกงและวางจำหน่ายในสหรัฐอเมริกา โดยบริษัท เค็นเนอร์ (Kenner) เมื่อ พ.ศ. 2515 ออกแบบโดยนักออกแบบของบริษัท มาร์วิน กลาส สตูดิโอ ประกอบด้วย แอลลิสัน แคตสแมน และรูเบ็น เทอร์เซียน ตุ๊กตารุ่นนี้ไม่ได้รับความนิยม จึงมีวางจำหน่ายเพียงปีเดียวในสหรัฐอเมริกา จากนั้นก็ไม่ได้มีการจำหน่ายอีก

ตุ๊กตาบลายธ์มีลักษณะเด่นคือ มีตากลมโตที่เปลี่ยนสีได้ โดยดึงเชือกที่อยู่ด้านหลังศีรษะตุ๊กตา มีสัดส่วนศีรษะโต ลำตัวและขาสั้น ดูเหมือนการ์ตูน ปัจจุบันบริษัท เค็นเนอร์ ได้เลิกกิจการแล้ว และลิขสิทธิ์ของตุ๊กตาบลายธ์ถือครองโดย บริษัท แฮสโบร

ในปี พ.ศ. 2540 โปรดิวเซอร์รายการโทรทัศน์แห่งหนึ่งในนิวยอร์ก ชื่อ จินา แกแรน (Gina Garan) ได้รับตุ๊กตาบลายธ์เป็นของขวัญจากเพื่อน และได้ใช้ตุ๊กตานี้เป็นแบบฝึกฝนการถ่ายภาพ เธอได้ตีพิมพ์หนังสือภาพถ่าย ชื่อ "This is Blyth" ซึ่งมีแต่ภาพของตุ๊กตาบลายธ์ทั้งเล่มในปี พ.ศ. 2545 และเริ่มเกิดกระแสความนิยม ตุ๊กตาบลายธ์ถูกนำไปใช้ในภาพยนตร์โฆษณาของห้างสรรพสินค้าพาร์โคในประเทศญี่ปุ่น และทำให้เกิดกระแสความนิยมเป็นอย่างสูงในประเทศญี่ปุ่น รายการโทรทัศน์ I Love the '70s ของ VH1 ได้จัดให้มีช่วงของตุ๊กตาบลายธ์เป็นพิเศษ และทำให้เกิดความนิยมเป็นวงกว้าง

ปัจจุบัน นักสะสมตุ๊กตาพากันสะสมตุ๊กตาบลายธ์รุ่นแรก จนทำให้ราคาจำหน่ายเพิ่มขึ้นจากตัวละ 35 เหรียญสหรัฐในปี พ.ศ. 2515 เป็นไม่ต่ำกว่า 1,000 เหรียญสหรัฐ บริษัทแฮสโบรได้ผลิตตุ๊กตาบลายธ์ขึ้นมาใหม่ในปี พ.ศ. 2543 เรียกว่า "นีโอ บลายธ์" ราคาจำหน่ายระหว่าง 60 เหรียญสหรัฐ ถึง 300 เหรียญสหรัฐ

ในสหรัฐอเมริกา โชคร้ายสำหรับเค็นเนอร์ ที่ตุ๊กตาขายไม่ดี เลยผลิตจำหน่ายแค่เพียงปีเดียวก็ยุติการผลิต แต่เป็นโชคดีของผู้มีตุ๊กตาบลายธ์ที่ผลิตในปีนั้นไว้ในครอบครอง เพราะปัจจุบัน นักสะสมตุ๊กตาระดับมืออาชีพ ต่างควานหาตุ๊กตารุ่นนี้กันให้ควั่ก แถมให้ราคาดี ซึ่งจะ”ดีมาก” หรือ “ดีมากๆ” ขึ้นอยู่กับสภาพของตุ๊กตา กล่าวกันว่าราคาซื้อขายทั่วไปจะอยู่ที่ตัวละ 1,000 กว่าดอลลาร์ขึ้นไป ส่วนตุ๊กตาบลายธ์ที่ผลิตใหม่ตั้งแต่ปี 2543 เป็นต้นมา ที่เรียกว่า นีโอ บลายธ์ (Neo Blythe) เวลาจะขายทอดตลาดก็มักได้ราคาไม่ต่ำไปกว่าราคาที่ซื้อมา เรียกว่ามีไว้ไม่ขาดทุน ยิ่งถ้าเป็นรุ่นที่ผลิตออกมาในจำนวนจำกัด (limited edition) ก็ยิ่งได้ราคาดี

ตุ๊กตา บลายธ์เป็นสินค้าที่น่าสนใจมากทีเดียว บลายธ์เหมือนกับ ตุ๊กตาบาร์บี้ที่มีคุณค่า และมูลค่าอยู่ในชื่อของเธอเอง ถือเป็นแบรนด์ที่ขายชื่อได้และทำเงินดีด้วย ตุ๊กตาบลายธ์ รุ่น “วินเทจ” ซึ่งหมายถึงรุ่นที่ผลิตจำหน่ายในปี 1972 สามารถเรียกราคาประมูลบนเว็บไซต์อีเบย์ได้ตัวละกว่า 2,000 ดอลลาร์ หรือประมาณ 76,000 บาท (จากราคาจำหน่ายแค่ตัวละ 35 ดอลลาร์ หรือ 1,300 กว่าบาท) สินค้าเกี่ยวกับบลายธ ์มีนอกเหนือจากตุ๊กตาเป็นตัวๆที่เอาไว้ให้เล่น หรือเอาไว้ให้ชื่นใจ ส่วนใหญ่เป็นของใช้สำหรับผู้หญิง เช่น เข็มกลัด กระเป๋าสตางค์ กระเป๋าสะพาย ซองโทรศัพท์มือถือ แผ่นดีวีดี หรือแม้แต่หนังสือรวมภาพตุ๊กตาบลายธ์ในอิริยาบทต่างๆ ตุ๊กตายี่ห้อนี้มีแฟชั่นโชว์ และนิทรรศการจัดแสดงในหลายประเทศ

ดีไซเนอร์ที่ร่วมทีมออกแบบ ตุ๊กตาบลายธ์เมื่อปี 2515 มี 3 คนสังกัดบริษัท มาร์วิน กลาส สตูดิโอ ซึ่งโด่งดังมากในเรื่องการออกแบบของเด็กเล่น รูเบ็น เทอร์เซียน เป็นผู้ออกแบบลูกตา ซึ่งตอนแรกเขาตั้งใจจะใช้กับตุ๊กตาสุนัข ส่วนลำตัวของตุ๊กตา แรกๆทีมงานก็ออกแบบให้ยาวได้สัดส่วนกับหัวที่มีขนาดใหญ่ของตุ๊กตา แต่ปรากฏว่ากล่องใส่มีขนาดสั้น จึงต้องลดสัดส่วนความยาวลำตัวให้บรรจุได้พอดี ตุ๊กตาบลายธ์จึงหัวโตตัวสั้น ดูเหมือนการ์ตูน